कोटिहोममा कथा वाचक राधिका दासीले शिव महापुराण कथा वाचन गरिन्। उनको उत्कृष्ट कथा वाचन शैलीप्रति भक्तजन निकै मोहित देखिन्थे। प्रष्ट वक्ताकी रूपमा रहेकी दासी नेपाली समसामयिक परिवेशलाई उदाहरणको रूपमा जोडेर जोकोहीको ध्यान आकृष्ट गर्ने क्षमता राख्छिन्।
२०४५ साल भदौ १ गते परिवारमा दोस्रो सन्तानको रुपमा जन्मिएकी उनी सानैदेखि तीक्ष्ण र मेहेनती थिइन्। आध्यात्मप्रतिको उनको रुचि र शिक्षा उनका हजुरबुबाबाट आयो।
आफ्नो पढाइ सकाएर उनी काठमाडौं आइन् र एउटा विद्यालयमा पढाउन थालिन्। उनको एक सन्तान छ। विवाहको केही समयपछि उनको सम्बन्ध विच्छेद भयो। यही कारणले आफूलाई वृन्दावनसम्म पुर्याएको र त्यहाँ पुगेपछि आफूले आफैंलाई चिन्ने मौका पाएको उनले बताइन्। यो धर्तीमा आफू वास्तबमै किन आएको रहेछु भन्ने बुझेर उनले आफ्नो अध्यात्मिक यात्रा सुरु गरिन्। त्यहाँ अध्ययन पूरा गरेर नेपाल फर्केर उनी समाज सेवामा लागिन्।
१८ पुरानको सारमा बेदव्यासले ‘परोपकार सबैभन्दा ठूलो पुण्य हो र परपीडा सबैभन्दा ठूलो पाप हो’ भनेकाले आफूले पनि नेपाल आएर सेवाको बाटो रोजेको बताइन्। उनी मायाघर नेपालको सुरुवात गरिन्।
उनले वृन्दावनमा रहँदै धार्मिक प्रवचन दिन थालिसकेकी थिइन्। त्यहाँका केही संस्थामा अंग्रेजीमा पनि प्रवचन दिइन्। उनले नेपाल आएर पहिलोपटक आफ्नै खर्चले इटहरीमा पुराण लगाइन्।
जन्म, मृत्यु, विवाह, धनसम्पत्ति, मान सम्मानलगायतका चिजहरू मानिसको हातमा नभएको शास्त्रमा लेखिएको उनले बताइन्। ‘त्यसैले हामीले कर्म गर्ने हो , फल दिने काम भगवान्को हो’, उनले भनिन्। सनातन पराम्परालाई अंगालेर अगाडि बढ्दा जीवन साँच्चै सुन्दर हुन्छ भन्ने उनको अनुभव छ। आजको दिनमा घरघरमा तनावको विरामी पैदा भइरहेकाले नैतिक शिक्षा र संस्कार शिक्षामा जोड दिन सकेमात्र समाज सकारात्मक बाटोमा जाने बताउँछिन्।
